“Şair mi olmak istiyorsun? Matematiği,

fenni bunun için mi öğretiyorlar sana?

Bak evlat, ancak tembeller şiir yazar.

Aylaklar, çalışmaktan nefret edenler,

gerçeklerden kaçmak isteyen hayalperestler...

Şiir asi insanları tercihidir. Büyüsüne kapılır

ve yolunu şaşırırsın. Seni bir ormana sürükler.

Vahşi hayvanların arasında korkusuz yapar.

Sonra uçsuz bucaksız bir denizin ortasında bırakır.

Yüzme bilmemen denizin umurunda değildir.

Şiir aldatır.”

Annemin yüzüne dokundum.

Kokusu tükenmiş güz çiçekleri gibiydi.

Gözleri yağmurlu değildi.

Gözlerimi aynadan geçirdim.

Sır yoktu, duvar yoktu; hiçbirimiz yoktuk.

Islıkla Çağrılan genç ve yetişkin çatışmasını; lise çağındaki Kadir’in beklentileri, hayal dünyası üzerinden duru, akıcı ve şiirsel bir dille ele alıyor. Ailesi, öğretmenleri ve toplum kalıpları ile kendi istekleri arasında sıkışıp kalmış bir gencin duygusal kırılmalarını dokunaklı ve etkileyici bir atmosferde okuyucuya sunuyor. İçsel sorgulamalarla ilerleyen hikâye, yetişkinleri, gençlere yön vermeye çalışırlarken neyi kaçırdıkları üzerine düşünmeye davet ediyor.