Safahat’ın dördüncü kitabı olan Fatih Kürsüsünde, ikinci kitap Süleymaniye Kürsüsünde gibi uzun soluklu tek bir şiirden meydana gelmektedir. Yine Süleymaniye Kürsüsünde gibi bu da –bu kez Fatih Camii’nde verilen– bir vaaz olarak tasarlanmıştır. Bu eser, M. Akif’in dinî-hikemî şiirleri arasında, insanın birey olarak Allah’la ilişkisinden ziyade, genelde insanların ve özel olarak da Müslümanların yeryüzündeki durumu ile kendilerine ve Allah’a karşı sorumluluklarını anlatması bakımından öne çıkar. Fakat diğer taraftan Akif’in önceki kitaplarında, özellikle ilk kitaptaki bazı şiirlerde daha çok soru soran bir tavırla karşımıza çıkan birey de bu eserde yaratılış konusundaki zihnî problemlerini çözmüş, yaratılışın gayesine ilişkin sorularının cevabını bulmuştur.