Sonra ne olduysa birdenbire oldu. Birdenbire toprağa öylece ka­paklandım. Birdenbire ıslandı kiremitler, birdenbire kayboldu tüm kavimler, birdenbire oldu her şey, birdenbire tek pabucumu yağmur suyuyla dolu arka bıraktım. Birdenbire öteki ayakkabımı da çıkardım. Koştum, koştum bulvarı olmayan şehre doğru. Yanımda yağmur sonrası toprağın dışına taşmış, upuzun yeşilimtırak bir solucan. Öyle kaybolmuşum ki yok olmuş saçımın ivi, sahi bir daha hangi mevsim kalbim aşı tutar?