1852’de doğan ve 1937’de ölen Abdülhak Hâmid Tarhan, bu uzun ömrü boyunca hakkında en çok söz söylenen şair ve şahsiyetlerden biridir. Hâmid, geniş bir şiir dünyası içinde yaşamak, söylemek istediklerini dizginsiz bir serbestlik içinde ifade etmek arzusuyla, sadece divan şiirine ve çevresindeki şairlere değil, bir manada şiiri fikrî muhteva ile dolduran üstadları Şinasi ve Namık Kemal’e de karşı çıkıyordu. Hâmid bunu yaparken, kendinden önceki Türk şiirinin tecrübeleriyle Batı şiirini birleştirmeye kalkmış ve bu arada yegâne kalmaya büyük özen göstermiştir. Onun için esas olan “orijinal” ve kendi kendisi olmaktır.

Hâmid’in şiir türünde neşrettiği kitapları ve kitaplarına girmemiş şiirleri, 1979’dan itibaren Dergâh Yayınları tarafından dört kitap halinde neşredilmişti. Şimdi bu kitapların hepsi tek ciltte okuyucuya sunuluyor.