“Coğrafya bir kadermiş.” Biz, Anadolu ile tâ ezelden bir büyük mukavele yapmıştık... “Bu dağların ardına”, kıraç toprağına, ziraatı – zanaatıyla uğraşan rençper ve esnafımıza bize umut bağlamış çileli, muzdarip insanımıza ödenmekle bitmeyecek hizmet borcumuz vardı.

Girdiğim imtihanlar, öğrencilik günlerinden beri yaptığım nice yolculuk, meslek hayatımın ilk izlenimleri görüş ve hislerimi derinden etkilemiştir. Bugün bile her biri müstakil bir seyahat ya da macera niteliğindeki uzun yolculuklar rüyalarımdan eksilmiyor.

Kara tiren, kamyon, külüstür otobüsler... Bugünkü ulaşım ve iletişimden eser yoktu. Derslerimiz ağırdı. Öğretmenler ödün vermezdi. Ders geçmek, sınıf atlamak kolay değildi. Ne var ki babam dedeme, ben babama, oğlum ise bana göre çok daha iyi imkânlara erişti. O meşakkatler çekilmeseydi bugünlere gelinemezdi diye düşünüyor, verdiğim emeklere acımıyorum...

Geleceğe hazırlanırken, “bu dağların ardına” borçlu olduğumuzu unutmadık.

Bu topraktan aldığımızı bu toprağa vermek için çabaladık. Bugün dahi ülkemizin kaderi önünde düşünen, sorumlu, duyarlı bir kuşağın naçiz bir ferdi olmakla onur duyuyorum.