Elinizdeki kitap modern dünyanın en büyük baskı ve tahakküm aygıtlarından biri üzerine. İki şairin de dikkat çektiği buydu. Ceyhun Atuf Kansu’nun dizeleri eleştirel bir uyarı, Filistinli şair Mahmud Derviş’inkiler ise gerçek anlamını bugünlerde kavrayabildiğimiz bir son havası taşıyor: Demokratik Kongo Cumhuriyeti Başbakanı Patrice Lumumba’yı vahşice katleden “anamalın sömürgeci saltanatı” / “Son gökyüzünden sonra” gidecek yeri kalmamış, yurtsuz Filistinliler. Filistinli şairin yoldaşı Edward Said, kaybedilmiş davaları savunmanın muzaffer düzenlerin yandaşı olmaya yeğleneceğini söylerdi. Fakat o dönemde güçlü ideolojik temellere dayanan bir Filistin davası vardı. Görünen o ki, geriye kalan, eleştirel uyarı çerçevesinde tutulacak bir Filistin yası. Avrupa-merkezcilik ve sömürgeciliği sorgulama çabasını sürdürmek hem eleştirel uyarının bir parçası haline gelmeyi hem de kendince bir yası içerir. Bütün bu siyasal gerçeklik, Frantz Fanon’un bundan yaklaşık 50 yıl önce, Yeryüzünün Lanetlileri’nde (1961) Cezayir’in Fransız sömürgeciliğinden kurtuluşuna doğru giderken yazdıklarının canlılığını kanıtlıyor: “Ağzından insan sözünü hiç düşürmeden, sokak köşelerinde, dünyanın bütün köşelerinde insanları katleden bu Avrupa’yı bir kenara bırakalım.”