Fatih türbedarı Ahmet Amiş Efendi (ö. 1920) Osmanlıların son, Cumhuriyetin ilk yıllarında İstanbul’un tasavvuf ve irfan muhitlerinde etkili olmuş sırlı ve cezbeli zevattan biridir. Halvetî ve Nakşî tariklerinden icazetleri olmakla beraber herhalde en önemli hususiyeti Melâmî neşveye sahip olmasıdır. Müritleri ve yakınları arasında Maraşlı Ahmet Tahir Memiş, Abdülaziz Mecdi Tolun, Bursalı Mehmet Tahir, Babanzâde Ahmet Naim, Ahmet Avni Konuk, İsmail Fenni Ertuğrul, Hüseyin Avni Konukman gibi zevat var.

Onun hikmetli sözleri ve şathiye kabilinden beyanları sohbetlerine katılan bir iki zat tarafından kaydedilmiş yahut şifahî kanallarla aktarılmış olmakla beraber bunların bir araya getirilmeleri aynı meşrebe mensup olan Mehmet Ali Yitik-Süheyl Ünver tarafından yapılmıştır. Elinizdeki çalışma bu derlemeleri esas almakla beraber bugüne intikal eden bütün metinleri ve rivayetleri tesbit ve tahkik ederek aktarmayı da hedeflemektedir.