Bir kitap yaz, dedi. Adı “Nur’u Öldürmek” olsun. - Ne biçim isim! dedim. Hiç “Nur’u Öldürmek” diye kitap olur mu? - Neden olmasın? dedi. Adliyede dosya başlığı oluyor ya. - Sen, dedim, tuhaf kılıklı bir Yahudi’sin. Beni de deli zırvası dinleyen acemi bir psikanalist addederler. Ben kendimi psikanalist sandığımdan değil, onlar seni deli sandığından… - Çocuk, dedi, delilerin aslında deli olmadığını bilmeseler buraya kapatırlar mı hiç? - Aklıma bir fikir geldi ama, dedim. Kitabın kapağına “roman” ibaresi düşersek, o zaman olabilir bak. O zaman en baştan kendimin yalancısı olurum. - Çok safsın, dedi. Gerçekle yalanı ayırt edecek kadar hem de. - Buğu, dedim. İsmi “Buğu” olabilir. En çok bana “çocuk” demesini sevmiştim. Aklımdan geçenleri nasıl okudu, bilmiyorum. - Çocuksun da ondan, diye mırıldandı.